ابتدا بشر از خدا غافل بود ، بعد در صدد برآمد خدا را یاد کند. هر چـه تقـلاّ کـرد، دید نمی تواند ذاکر خدا باشد و خدا ذاکر اوست: خدایا تـو پـیش ازهمه ي ذاکران، ذاکر هستی. به این خاطر بود که دوباره غفلت را اختیار کرد.
توجهت به هر چه باشد، قیمت تو همان است. اگر توجهت به خدا و خوبان خدا باشد، قیمتی می شوي. حواس تو به هر که رفت، تو همانی.
اگر خدا را زیاد یاد کنی، به جایی می رسی که به هر طرف رو کنی، قبلـه اسـت.
همان طور که خداوند فرمود: به هر طرف که روي برگردانی، همانجا وجه خداست.
مذکور از ذکر بهتر است. گاهی اوقات شخص چنان مشغول اذکار می شود که از مذکور غافل می ماند.
دل باید مشغول یاد خدا باشد و دست مشغول کار دنیا. بـر خلاف کسانی که ظاهرشان مشغول نماز و عبادت است و فکر و دلشان مشغول یاد دنیا.
آخرین نظرات